یا جارة الوادي

یا جارة الوادي طربت و عادني
ما یشبه الأحلام من ذکراک
مثـّلت في الذکری هواک و في الکری
والذکریات صدی السنین الحاکی
ولقد مررت علی الریاض بربوة
غنـّاء کنت حیالها القاک
ضحکت الی وجوهها و عیونها
ووجدت فی أنفاسها ریـّک
فذهبت في الأیام أذکر رفرفا
بین الجداول و العیون حواک
أذکرت هرولة الصبابة و الهوی
لمّا خطرت یـُقـَبـّلان خـُطاک
لم أدر ما طیب العناق علی الهوی
حتی ترقرق ساعدی فطواکِ
و تأوَدت أعطافٌ بأنکِ في یدي
واحمَرّ من خفریهما خدّاکِ
ودخلت في لیلین فرعک الدجی
ولثمت کالصبح المنور فاک
ووجدت في کـُنه الجوانح نشوة
من طیب فیک ومن سـُلاف لـُماکِ
وتعطلت لغة الکلام وخاطبت
عینيّ في لغة الهوی عیناک
و محوت کل لبانة من خاطري
ونسیت کل تعاتب و تشاک
لا أمس من عمر الزمان ولا غد
جمع الزمان فکان یوم رضاکِ
أمیر الشعراء أحمد شوقی

1 Comments:
شاید به جرأت یکی از زیباترین ابیات شعری که أمیر الشعراء احمد شوقی از خود به جا گذاشته ، همین جاره الوادی باشد...محمد عبدالوهاب این کلمات زیبا را در قالب ترانه ایی سرود....ولی صدای فرشته گونه فیروز این کلمات را جاودانه کرد...دست شما درد نکنه...پیروز و موفق باشین
Post a Comment
<< Home